Barokowy kompleks Kuks

Wiele opowieści z okresu baroku rozpoczyna się od cudu. Historia Kuksu rozpoczęła się prawdopodobnie od oszustwa. Właściciel włości, ekscentryczny hrabia František Antonín Špork,, zaprosił pod koniec XVII wieku do źródeł wywierających w malowniczej dolinie komisję najwybitniejszych autorytetów, którzy uznali wodę za leczniczą. Współczesne analizy chemiczne nie potwierdziły żadnych wyjątkowych właściwości tutejszych wód.

Zbawienne działania wody były mistyfikacją, która umożliwiła powstanie jednego z najbardziej zachwycających klejnotów sztuki barokowej na świecie.

W dosłownie gorączkowym tempie powstał nie tylko po obu stronach doliny Łaby, ale też w przylegających lasach rozległy i przemyślany do najmniejszego szczegółu zespół uzdrowiskowy. Hrabia Špork zaangażował najlepszych architektów i rzeźbiarzy. Uzdrowisko szybko zyskało rozgłos i tak jak życzył sobie jego założyciel, stało się popularnym ośrodkiem życia towarzyskiego. Podobnie jak ma to miejsce we współczesnych uzdrowiskach założyciel Kuksu kładł nacisk nie tylko na zabiegi lecznicze, ale też na życie towarzyskie gości. W czasach największej sławy Kuks był dosłownie sensacją dla wszystkich zmysłów.

Woda ze źródeł spływała po monumentalnych kaskadowych schodach zdobionych posągami trytonów do fontanny z posągiem Polifema, z której przez pomysłowy mechanizm ukryty w plecach boga rzek rozlegała się muzyka. Wzdłuż brzegów Łaby wyrósł tor wyścigowy obsadzony szeregiem wyciosanych w kamieniu krasnali. Uzdrowisko posiadało stałą scenę teatralną, na której w sezonie regularnie gościły czołowe zespoły aktorskie. O pełne żołądki gości starał się gościniec U zlatého slunce.